Umarła klamra, niech żyje klamra :)

Poniedziałek, 19 września 2016 · dodano: 20.09.2016 | Komentarze 6

Miało być normalnie i standardowo. A skoro tak miało być, to oczywistym było , że tak się nie stało.

Na początku standarcik: ciuchy na grzbiet, kask na łeb, bidony w koszyczki, zdjęcie ukochanego chomika do portfela, buty na nogi i..... no właśnie, na tym rutyna powiedziała pass. But okazał się lekko niesprawny, za sprawą rozgniecionej klamry. To pokłosie piątkowego szlifu. Jednak straty w sprzęcie powstały. Następnie w całym rynsztunku usiadłem przed komputerem z nadzieją, że zaraz zniszczony element wyszukam i kupię w Poznaniu. Godzinę obdzwaniałem sklepy handlujące Sidi i jedyne co otrzymałem, to informacje o możliwości zamówienia tego wymiennego elementu.

Lekko zdegustowany wyruszyłem zrobić kilka kilometrów z trochę luźnym butem. W Lusowie spotkałem rowerzystę na poboczu, zmagającego się z jakimś problemem technicznym. Gdy dojechałem do niego i wykazałem chęć pomocy myśląc, że to tylko dętka, okazało się, że powodem przymusowego postoju była odkręcona korba.

Chłopak był zdolny i poradził sobie.

Przez Strzeszyn wjechałem do Poznania z zamiarem odwiedzenia serwisu, gdyż suport miał od jakiegoś czasu dziwne luzy. Ale zanim tam dotarłem, postanowiłem przebadać na własnej skórze, przejazd Kaponierą po remoncie. To było niezapomniane przeżycie. Węzeł gordyjski, to przy tym niewinnie zawiązana przez dziecko kokardka. Aby dobrze opanować przepisowy przejazd przez wspomniane rondo i centrum, trzeba być alpinistą, płetwonurkiem, grotołazem, oraz saperem w jednej osobie, mając w dodatku cierpliwość wychowawcy w poprawczaku :) Słowem koszmar.

W serwisie dostałem newsa, że suport jest do wymiany. Aby nie było za tanio, to jeszcze wycentrowano mi koło i stówka już mi nie ciążyła w dalszej drodze ;) Przynajmniej wszystko było zrobienie od ręki. Znowu przejechałem centrum wraz z nieszczęsnym rondem, a za kolejny cel obrałem sklep Rowery Rybczyński, gdzie kiedyś kupiłem swoje buty. Co prawda na miejscu klamry nie mieli, ale za to pracownik wykonał takie czary – mary, że mi szczęka opadła. Szczegółów nie opiszę, bo sklep mógłby sobie nie życzyć, ale napiszę tylko jedno. Z TAKIM PODEJŚCIEM PERSONELU DO KLIENTA, TO TAM AŻ CHCE SIĘ KUPOWAĆ!!! Czapki z głów. Pełny profesjonalizm.

Z kompletem klamr i lżejszy o kolejne pięć dych ruszyłem w stronę domu, mając do pokonania jeszcze kawał miasta, co przy jeździe szosówką nigdy nie jest łatwe.

Dzisiejsza jazda wyszła przypadkiem na jedną z gatunku: powoli, niespiesznie i może coś się na mieście załatwi :)




Zasłyszane :)

Siedmioletni chłopczyk spaceruje sobie chodnikiem w drodze do szkoły. Podjeżdża samochód. Kierowca w szaliku legii odsuwa szybkę i mówi: Wsiadaj do środka to dam ci 10 złotych i lizaka! Chłopczyk nie reaguje i przyspiesza kroku. Samochód powoli toczy się za nim. Znowu się zatrzymuje przy krawężniku... No wsiadaj! Dam ci 20 złotych, lizaka i chipsy! Chłopczyk ponownie kręci głową i przyspiesza kroku.... Samochód nadal powoli jedzie za nim. Znowu się zatrzymuje… No nie bądź taki... wsiadaj! Moja ostatnia oferta - 50 złotych, chipsy, cola i pudełko chupa-chups!
Oj, odczep się tato! Kibicujesz legii, to musisz z tym żyć