Absurd drogowy

Poniedziałek, 1 lutego 2016 · dodano: 01.02.2016 | Komentarze 4

Wolny dzień zawsze działa na mnie jak… kanapa na lenia. Podniosłem się z łóżka wraz z pierwszym pianiem koguta o 10.00 (zaspało się gadzinie troszeczkę, znaczy się kogutowi hehe). Niespiesznie wrzuciłem kawę, ziarnko po ziarnku do młynka i po chwili raczyłem się pysznym naparem.

Dzisiejszy dzień był dniem szczególnym, za sprawą rozpoczęcia oszczędnego gospodarowania zasobami żywności, oraz podjęcia działań mających na celu zmniejszenie mojej tkanki tłuszczowej, czyli wdrożenia diety i biegania którego serdecznie nie znoszę. Całej akcji dałem jak co roku kryptonim „WYTOP”

Jako, że dzisiejszy dzień był pierwszym w mojej założonej diecie, podszedłem do tego jak do pierwszego września w szkole. Mianowicie postanowiłem zrobić lekcję organizacyjną ;-). Temat biegania i diety przerobiłem po łebkach i tylko teoretycznie, wszak nie można rzucać się zaraz na głęboką wodę hehe.

Po przeanalizowaniu prognozy pogody doszedłem do wniosku, że suchą stopą nie wrócę z jazdy rowerem, gdyż po godzinie 13.00 zapowiadano opady. Jednak wolałem wrócić zgnojony po pachy, niż iść biegać. Wyruszyłem zatem około południa z wiszącymi gdzieniegdzie nade mną ciemnymi chmurami. Przez miasto jakoś nawet się przebiłem, a następnie skierowałem się do Rokietnicy. Wiatr był w pierwszą stronę przeciwny ale zawarłem z nim układ, że w czasie powrotu będzie mi pomagał. Nie zaprzeczył ;-) Na Psarskim naturalnie natknąłem się na zamknięty przejazd kolejowy. Następnie wjechałem do Kiekrza i wzrok mój przykuł absurd ścieżki rowerowej (foto). Dodam, że przed znakiem określającym piesi/DDR nie ma możliwości poruszania się rowerem zgodnie z przepisami ruchu drogowego oprócz ulicy. I tak według przepisu powinienem z jezdni wjechać na ścieżkę rowerową tylko po to, aby po około siedmiu metrach przejechać na drugą stronę ulicy, gdzie jest dalszy ciąg DDRa ciągnący się około STU METRÓW i kończący się niczym, a więc ponownie powinienem wrócić do jazdy ulicą (oczywiście żadnego przejścia tam już nie ma). Kurwa to jest normalnie/nienormalnie genialne w swej bezsensownej zawiłości.





Po czymś takim mój mózg wszedł w tryb depresja. Ale mimo wszystko dzielnie dojechałem do Rokietnicy. Niestety uświadomiłem sobie, że po obejrzeniu takiego bezsensu potrzebuję jeszcze trochę odreagowania i pojechałem do Mrowina, a nawet kawałek dalej do kumpla wbić się na jakąś herbatę. Oczywiście nikogo tam nie zastałem więc zawróciłem i po swoich śladach podjąłem jazdę powrotną. Przejeżdżając ponownie przez Kiekrz, wzrok wbiłem w oponę aby nie doznać trwałego uszczerbku psychiki gdybym zaczął próbować dojść do tego, co drogowcy mieli na myśli tworząc taką organizację ruchu. Na szczęście wiatr dotrzymał słowa i wiał sporo w plecy.

Po czymś takim ponowne przebijanie się przez całe miasto było lekkie, łatwe i przyjemne, a zapowiadany deszcz jednak nie spadł. Padać zaczęło dopiero po 15.00, gdy już dawno byłem w domu.

W końcu udało mi się jakoś po ludzku zacząć miesiąc robiąc 65km.