Los szosos

Piątek, 29 stycznia 2016 · dodano: 29.01.2016 | Komentarze 17

Nie ma lekko, słońce które dzisiaj bezczelnie wyszło i świeciło, nie dało mi większego wyboru co do rodzaju aktywności sportowej. Wszystkie dotychczasowe wymówki szlag trafił. A miało być takie słodkie lenistwo przed pracą.

Po tradycyjnych piątkowych zakupach na weekend, przysposobiłem się do jazdy i wyszedłem na dwór dumnie dzierżąc w ręku mojego szosowego pogromcę kilometrów. Ruszyłem i już pierwsze kilometry pod wiatr okazały się ciężkie ale po chwili z ratunkiem przyszła moja faworyta czyli rozpieprzona ulica Gdyńska do spółki z Chemiczną, które to razem są w stanie zatrzymać każde nacierające wojsko, a co tu mówić o mojej skromnej osobie. Postałem sobie w korku. Dodam tylko, że przedzierając się przez te „barykady” zacząłem się poważne zastanawiać czy aby zdążę wrócić do domu przed sierpniowy urlopem ;-). W końcu jakoś mi się udało wydrzeć ze szponów permanentnego korka aby po chwili zostać zassanym przez ścieżkę rowerową, która bardziej przypominała Pustynię Gobi niż cywilizowany dukt rowerowy za sprawą ilości piasku znajdującej się na niej. Gdy już udało mi się wyjechać poza obszar zabudowany, mając przejechany dystans 10km za sobą, poczułem się fizycznie wykończony. Normalnie ultra maratończyk się ze mnie zrobił ;-). Całe szczęście moje mięśnie od tego momentu zaczęły sobie przypominać o co chodzi w tym całym rowerowaniu.

Na wysokości MSW opady deszczu przypominały sobie o tym, że dzisiaj wystartowałem i z tej okazji lekko mnie skropiło. Nie na tyle abym przypominał mokrą szmatę, ale widoczność przez okulary została skutecznie pogorszona.

W ten oto radosny sposób dotarłem do Rokietnicy gdzie na wysokości PKP zrobiłem nawrót. W drodze powrotnej wiatr nawet o dziwo miał tendencje do pomagania. Nie za wielkie ale jednak miał. W Kiekrzu jakiś jegomość w Lanosie potraktował mnie jak powietrze, robiąc wszystko przy włączaniu się do ruchu z podporządkowanej aby mnie nie zauważyć. Trzeba MU oddać sprawiedliwie, że wykonał założenie taktyczne w 100%. Byłem dla niego mniej niż pyłkiem. Nawet kierowcy nie drgnął przy tym kapelusik.

Na dalszym etapie jazdy jeszcze raz przez moment pokropiło i po chwili znalazłem się znowu na ulicach miasta. Ku mojemu zdziwieniu wspomniane na początku opisu ulice, w drugą stronę okazały się przejezdne. Tak oto zakończyłem otwarcie sezonu szosowego 2016


Na szosę wsiadłem po ponad miesięcznej przerwie i muszę z tej perspektywy stwierdzić jedno: Kto raz nauczył się jeździć na rowerze ten… nadal umie na nim jeździć . Odkrywcze prawda :-)?