Błogosławiony

Wtorek, 8 listopada 2016 · dodano: 08.11.2016 | Komentarze 12

Wczoraj w dzień wolny pozwoliłem sobie na duuużo późniejszą pobudkę. Niespiesznie zjadłem śniadanie, uszykowałem około południa szosówkę do drogi i siebie chwilę później również. Gdy już byłem kompletnie ubrany, mój wzrok przykuły mokre chodniki za oknem. Lekko mżyło. Zatem wyszykowałem MTB i po kilku minutach jeszcze raz wyszedłem kontrolnie na balkon. Gnoiło!!! O mało co szlag mnie nie trafił, ale jazda w deszczu przy trzech stopniach powyżej zera, to średnia dla mnie frajda. Z kwaśną miną przebrałem się w domowe ciuchy i włączyłem TV.

Natomiast dzisiaj po wstaniu, miałem tyle chęci na jazdę rowerem w zimnym poranku, co nasz wielebny naczelny prezes do wywiązywania się z przedwyborczych obietnic. Aby wykonać zaplanowaną przez siebie rundkę, musiałem użyć wobec siebie gróźb karalnych i przemocy, przy których gestapowskie przesłuchanie było niczym niedzielna kawka u cioci Elwiry :)

W końcu jednak uległem własnym namowom i wystartowałem. Szron na samochodowych szybach nie podnosił mi morale. Na zakrętach uważałem aby nie nadziać się na jakiś oblodzony fragment jezdni. Kontrolnie sprawdziłem temperaturę w liczniku. Pokazywał 5.6 na plusie. Doszedłem do wniosku, że licznik wziął od kogoś łapówkę aby mnie nie dołować prawdziwymi danymi. Po kilku kolejnych kilometrach już pokazywał 1.7 stopnia. Widocznie łapówka nie była zbyt duża i nie wystarczyła na długo :) W Lusowie podobnie jak ostatnio, odbiłem na Lusówko, a w nim rzuciła mi się w oczy ustawiona przez nieznane mi osoby moja podobizna. Dokładnie tak świątobliwie i niewinnie wyglądam, tylko ktoś zapodział gdzieś napis BŁOGOSŁAWIONY, informujący o mojej nieskazitelnej duszy ;-)


                                                                              Wypisz wymaluj JA we własnej osobie ;-)

Za Rumiankiem zgłębiłem nową drogę do miejscowości Góra (niestety pozbrukiem) i... od tego momentu zachciało mi się jechać. A więc skręciłem na Kokoszczyn, minąłem Mrowino, Rokietnicę, Kiekrz, Lusowo, Zakrzewo. Osiem kilometrów przed domem niebo zrobiło się jakby ciemniejsze. Dwa kilosy dalej dopadła mnie mżawka, a po kolejnych dwóch zaczął padać deszcz. To wszystko mieściło się jeszcze w granicach normalności, ale gdy trzy kilometry przed domem spadły na mnie pierwsze płatki śniegu w tym półroczu, zaczęło do mnie docierać, że szosówka chyba zaczyna powoli kończyć swój sezon. MTB będzie chyba niedługo częściej wykorzystywany.

Na szczęście wspomnianego śniegu nie było zbyt wiele, ale zaistniała sytuacja dała mi jasno do zrozumienia, że bliżej mam do zimy niż ciepłego lata.

JAK JA NIENAWIDZĘ UBIERAĆ SIĘ W MILION CIUCHÓW!!!