Proroczo

Środa, 12 lipca 2017 · dodano: 12.07.2017 | Komentarze 5

Żarty się skończyły. Trzeba było rozruszać nogi po niedzieli. Przy czym słowo TRZEBA, było ponad słowem CHCIAŁEM. Co więcej, wiedziałem że nie będzie lekko. Wiedziałem również, że pocierpię.

Do dwudziestego piątego kilometra płakałem. Nogi strajkowały, a w głowie ciągle coś mi mówiło abym zawrócił. Ale uparłem się i kręciłem dalej. W Mrowinie tuż przede mną, zjechał z chodnika na jezdnię rowerzysta, manewrując przy tym we mnie niczym pocisk samosterujący. Gdy po moim krzyku ostrzegawczym wybełkotał „sorry” z czesko albańskim akcentem, wiedziałem że jest nawalony jak traktor na dożynkach. Cudem uniknąłem kolizji. Przy okazji pozazdrościłem mu stanu w którym się znajdował :) Lepsze to niż iść do pracy na popołudnie, tak jak ja.

Potem z jazdą było już tylko lepiej. A gdy kupowałem sobie blisko domu śniadanie, czułem się już wyśmienicie. Zawsze mam takie odczucie, gdy jestem w pobliżu żarcia :)

Powoli zaczynam odliczanie do urlopu!!!!!!!!!!!!