Antoni nie dogoni

Poniedziałek, 30 stycznia 2017 · dodano: 30.01.2017 | Komentarze 8

Jeśli chodzi o słońce, to tej zimy pogoda nas rozpieszcza. W związku z tym przezwyciężyłem lenia i wyruszyłem skoro świt blisko południa na rundę wokół komina.

Początek po dobrze znanej trasie do Lusowa. Za to za nim otrzymałem telefon, że czekają do odbioru zamówione klocki hamulcowe do samochodu. Komputer w moim osobistym czerepie, przeanalizował wpływ monsunów na rozwój saneczkarstwa słodkowodnego w Chinach i obliczył nowy azymut oraz dystans. Zatem za Rosnówkiem skręciłem w prawo i jadąc przez Psarskie, Strzeszyn oraz Golęcin wbiłem się w miasto. Do Dąbrowskiego było cacy, lecz gdy dojechałem do wspomnianej ulicy, pewność siebie mnie opuściła i zamiast podążać główną trasą wybrałem równoległy asfalt o wątpliwej jakości.

Powód? - strach, że szybki i wściekły Antoni mnie dogoni, obarczy obarczy winą za rozbicie Tupolewa, uprzednio mnie kasując przy jednoczesnej ucieczce z miejsca zdarzenia. Degradacja stopnia wojskowego którego nigdy nie posiadałem, również wchodziła w rachubę.

W końcu jakoś dotarłem do serwisu i klocki odebrałem. Zakup ten niestety przytłoczył mnie swoją wagą. Mimo wszystko był jeden pozytyw - że nie jeżdżę Kamazem, inaczej już bym nie ruszył z miejsca pod ich ciężarem.

Wytłumaczyłem sobie, że tak dociążony będę teraz robił trening PRO. Zawsze trzeba szukać pozytywów, więc przytłoczony dodatkową wagą nie narzekałem. Na Fabianowie umówiłem termin wymiany zakupionego gadżetu na dzień następny i niczym nie niepokojony dotarłem do domu.

Dzisiaj był przedostatni dzień względnego spokoju ducha, gdyż od lutego zostaje wdrożony tajny plan o kryptonimie "Wytop 2017", którego celem jest zrzucenie nadwagi, poprzez przykręcenie sobie koryta i wdrożenie do treningów biegania którego nie znoszę.



                                                                 Szosa - nie tędy droga moja "droga"