Super "PRO" własnego pampersa

Piątek, 17 kwietnia 2015 · dodano: 17.04.2015 | Komentarze 2

KAPEĆ!!! Właśnie to rzuciło mi się rano w oczy, gdy tylko spojrzałem na rower. Trudno, nie było co się wściekać, bo jeśli przebiłem dętkę to takie rzeczy się po prostu zdarzają. Krótka inspekcja koła wykazała jednak, że powietrze uchodzi spod wymienionego wczoraj zaworka. Dokręciłem mocniej, napompowałem i poszedłem na zakupy. Po śniadaniu sprawdziłem ciśnienie i brakowało dwóch atmosfer. Czyli jednak działo się coś jeszcze. Zdemontowałem dętkę, sprawdziłem i jednak była minimalna dziurka. Załatałem, poskładałem wszystko do kupy, przy okazji podregulowałem hamulce i byłem gotowy do drogi.

Na dzień dobry pierwszy przejazd kolejowy zamknięty. Odczekałem i ruszyłem dalej pod cholerny wiatr co wieje ostatnio każdego dnia. Już mnie to zaczyna drażnić, bo co z tego, że powrót jest szybki i łatwy, skoro w pierwszą stronę człowiek musi się męczyć z takimi oporami jakby jechał pod wodą. Na mijance w Kiekrzu tradycyjnie czerwone światło, tradycyjnie nie dotyczące mojej skromnej osoby ;-), potem jeszcze kawałek i już byłem na półmetku. Szybki nawrót, i z wiatrem w plecy pomykałem znacznie szybciej w stronę domu. Znowu czerwone na mijance hehe, a po kilku kilometrach zamknięty przejazd grrr!!! Gdy tak sobie stałem przed szlabanami, podjechał koleś na Crossie, cześć – cześć, pogadaliśmy o tym i o owym i krótko przed otwarciem zapór dojechał do nasz ktoś na szosówce. Ani cześć, ani pocałuj mnie w dupę ale ok, obowiązku nie ma. Po otwarciu przejazdu, koleś od rozmowy pożegnał się wiedząc, że pojadę szybciej i ruszyliśmy. Kontem oka widziałem, że ten na szosie wiezie się za mną, ale prawie zawsze jeżdżę sam więc nie robiło mi to zbytniej różnicy. Po kilku kilometrach, gdy ja zwolniłem za autobusem który się zatrzymywał na przystanku, on mnie wyprzedził i pojechał dalej. Nadal ani cześć, ani dziękuję, ani pocałuj mnie w dupę. Czy wiele trzeba się starać aby być takim burakiem? Zawziąłem się, po chwili dogoniłem aby mieć satysfakcję i odpuściłem żeby takie buractwo na mnie nie przeszło metodą kropelkową. Kawałek dalej pozdrowiłem jadącego z przeciwka szosowca, ale ten wolał udawać, że ogląda bieżnik w swojej PRO oponie niż odkiwnąć. W sumie może też mam jakiś super wzór na oponie i powinienem się ciągle w niego wpatrywać ;-).

Po minięciu Golęcina, czar jazdy bez zatrzymywania tradycyjnie prysł, bo to jak wiadomo oznacza wjazd do miasta z całym dobrodziejstwem świateł, wielu aut i tłoku na ulicach. Po kilku kilometrach tego przedzierania się byłem w domu zadowolony, że natura nie zesłała dzisiaj deszczu i pozwoliła na ukręcenie kilku kilometrów.